Kahayang Ati

Hujan nu ngeprul peuting ayeuna
sok kalahkah tumaninah ngumbar jirim manehna dina mangsa ngaririncik hujan poe harita
Ras kuring inget kana teuteupna nu saiuh awan ka kuring..
bet naha atuh kuring ge kalah malik neuteup
tuluy sarua pada-pada nenggorkeun imut
imut nu matak raheut kana sukma
sanajan sakeudeung tapi nembragna kana hate mah
geuning karasa mani sakitu rongkahna
sanggeus wanoh jeung manehna...
asa aya ajag nu ngagorogotan rohang-rohang dina hate
tuluy babaung unggal waktu
asa aya ririwa anu ngintit jeung ninggal
kana tingkah jeung paripolah kuring
asa aya nu ngaganjel jiga nu matak teu genah kana hate
asa aya rasa kahariwang jeung longkewang nu matak hese sare hese gawe
sanggeus wanoh jeung manehna ...
saban peuting bari ngareureuhkeun awak balik gawe
sok dipapaes ku SMS asih jeung sono
sanajan bari teu silikedalkeun
sanajan bari teu silibalakeun
sanajan bari teu sili tembrakeun
da seugeuy ari hate mah pada-pada pondah
yen kuring jeung manehna teh keur di eunteupan rasa hu sarua
nyaeta Asih jeung sono
madungdengkeun kasakten cahaya anu tohaga
ngaruntuhkeun wewesan kasakten cahayakalan
kalaang ngarampa gumiwang langit
mependekeun jeung nyempraykeun dada sewang-sewangan
mawa mangpirang hareupan
neundeun katineung anu laun laun jadi rasa kahariwang
ayeuna kuring anggang
kasawang hiji jirim nu nganti di sisi basisir
tina menit kana menit moal boa
 saban detik oge tina detik kana detikna asa anggang
ngangkleung lir meuntasan sagara anu motah.